S jak smutek

S jak smutek. Gdy czujemy smutek, to tak naprawdę mamy poczucie braku.To taki stan, w którym czujemy się słabi, pozbawieni energii do działania, milczący, zatopieni w sobie. Zatem wszystkie nasze myśli są skierowane do naszego wnętrza.

Mocno kojarzymy go z takimi odczuciami i doświadczeniami jak:
utrata, porzucenie,odrzucenie, stan żałoby.
Bywamy smutni wtedy, gdy ktoś ciągle informuje nas,że: nie dla nas, nie uda nam się, nie potrafimy,nie należy się nam, nie zasługujemy.
Towarzyszy też osobom, które zawiodły się, rozczarowały.
Jest też oznaką empatii i współodczuwania, szczególnie wtedy, gdy nie możemy pomóc.

S jak smutek

Innym rodzajem smutku jest tzw. ”smutek egzystencjalny”. kiedy mamy poczucie ”nieistotności ” i przytłoczenia ogromem świata zewnętrznego, w którym trudno nam znaleźć własne miejsce, a tym bardziej mieć poczucie wpływu,
Zatem po co nam taka emocja?
wg. mnie to wartościowy stan, w którym;

1. stajemy się wrażliwsi na siebie i innych, gdy mamy gorszy czas.
2. uczymy się empatii
3. mamy szansę pomyśleć spokojnie nad sobą i innymi

4. zmianę perspektywy postrzegania i wglądu w siebie

Czyli?…
Czyli ta emocja nie jest ani dobra, ani zła. Kiedy przychodzi dobrze ją przeżyć, ale nie dać się jej zdominować, bo nas zniszczy.

Kiedy trwa zbyt długo, to;
– wychodźmy do ludzi mimo to
– wróćmy do dawnego hobby
– przegadajmy sprawę z kimś życzliwym….

Każdy niech sam wybierze najlepszy dla siebie sposób, ale najważniejsze to nie zasklepiać się w tym.